Op elke straathoek

Het is weer even geleden dat ik iets geschreven heb, want het leven is hier erg hectisch op het moment. Afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met het ontwikkelen van mijn lesmaterialen en het bezoeken van scholen. Het was erg leuk en interessant om te doen, maar ook erg stressvol. Dus ik ben erg blij dat het vandaag 'internationale vrouwendag' is, een landelijke vrije dag. Nu heb ik de tijd om alles weer een beetje bij te werken.

De afgelopen dagen ben ik regelmatig verbaasd over hoe mensen hier met hun geloof omgaan. Geloven is hier iets erg vanzelfsprekends. God is letterlijk op elke straathoek te vinden en dan in de vorm van originele namen voor winkeltjes. Zo kun je bijvoorbeeld naar het 'God is good' internetcafe of de 'Jesus loves you' groenteboer.

Ook in het openbaar vervoer is God aanwezig. De lokale taxi's (matatu's) hebben geen reclame, maar spreuken als: 'Jesus safes' en 'Trust God'. Nou dat laatste is zeker een goed advies hier op de weg. Verkeersregels kennen ze namelijk niet echt en stoplichten zijn er ook voor de sier. De weg is hier zo breed als een tweebaansweg in Nederland, maar er rijden 4 rijen auto's. Daarbij komt nog dat iedereen uit moet wijken voor stoppende taxi's en kuilen in de weg. Al met al een heel geslinger.

Tussen alle auto's door rijden ook nog boda's. Dit zijn motors (nou ja, eigenlijk meer brommers) die fungeren als taxi's. Als je ergens heen wilt, dan bel je een boda driver of je zoekt er een langs de weg en ze brengen je waar je maar heen wilt. Uiteraard draagt niemand beschermende kleding en maar een enkeling draagt een helm. Ik heb nu intussen 2 langere ritten gemaakt en het is echt een avontuur. Met de boda kun je dwars door het drukke verkeer, maar ja, soms is het wel erg krap en ben je bang dat je je benen kwijt raakt...

Zowel voor de boda als de matatu geldt dat je vooral niet te veel op de weg moet letten en gewoonweg de chauffeur moet vertrouwen. Aangezien dat niet altijd even makkelijk is, denk ik dat heel veel mensen God om bescherming vragen. Ik in elk geval wel!

Praten over geloof is hier ook de gewoonste zaak van de wereld. Op weg naar een school liep een man met mij mee. Zijn eerste vraag was waar ik naar toe ging en zijn tweede vraag was of ik Katholiek was. De dag erna kwam ik een straatprediker tegen. Hij stopte zijn doemprediking even toen ik voorbij liep. Hij riep me toe: "Praise the Lord! It's lovely to see you! I mean it!" Ik vond het wel grappig, maar ik ben nog steeds van mening dat er een steekje los zit bij hem...

Op weg naar huis stond ik op een taxi te wachten en een vrouw begon een praatje. Ze vertelde me dat ze blind was aan beide ogen, maar dat God haar genezen had. In Nederland gebeurt het niet zo vaak dat een wildvreemde een gesprek aanknoopt, laat staan over het geloof...

Kerken (en moskeeën) worden hier dan ook druk bezocht. De kerk waar ik regelmatig naar toe ga is geen typisch Afrikaanse kerk; hij is gesticht door een Canadees echtpaar. Ik vind de sfeer in de kerk erg positief. Het begint met 3 kwartier zingen onder begeleiding van een goede band en soms een koor van 70 man. Daarna mag je bidden voor de noden van je buurman/vrouw. Vervolgens volgt er een preek van 3 kwartier. En daarna moet iedereen het gebouw verlaten, omdat de nieuwe groep alweer staat te wachten.Ze hebben 5 diensten per zondag en bij elke dienst zijn er zo'n 700-800 bezoekers. Ook niet iets wat in Nederland veel voorkomt...