Nieuw, nieuwer, nieuws(t)
Blijf op de hoogte en volg Marieke
09 April 2013 | Oeganda, Kampala
Het heeft even geduurd, maar mijn nieuwe kleren zijn eindelijk binnen! De kleermaakster heeft ze vandaag gebracht. Anderhalve week later dan gedacht, want tja... dit is Afrika! Ik zal foto's toevoegen, zodat jullie me toch herkennen als ik weer thuiskom.
Herkenning, dat had ik niet toen ik een schaal vol gefrituurde termieten (witte mieren) zag. Ik twijfelde of het voor de honden was, maar onze huishoudster was laaiend enthousiast over deze delicatesse. Heel voorzichtig heb ik dus een termiet gepakt en snel in mijn mond gestopt (vooral niet kijken). Het kraakte wel (net als chips) maar de smaak was echt goed. Dus ik heb zelfs een tweede op!
Naast termieten heb ik ook voor het eerst Ethiopisch gegeten. Dat eet je met je handen, zelfs in een restaurant. Het is leuk om op deze manier te eten en het smaakte ook goed. Intussen heb ik in Utrecht ook een Ethiopisch restaurantje ontdekt, dus daar moet ik maar eens langs als ik weer thuis ben.
Thuis komt steeds dichterbij. Nog 1,5 week en dan is Simon alweer in Oeganda. En sinds een week is Judy nu in Kampala. Het is gezellig om weer Nederlands te kletsen, samen te winkelen en lekker te genieten van dit mooie land.
Door Judy's komst ben ik ook meer toeristische dingen gaan doen. Zo hebben we zaterdag, samen met onze 2 andere huisgenoten een boda boda tour door Kampala gedaan. Dat houdt in dat je met een motor (of is het toch een brommer?) tussen al het verkeer door slingert en verschillende plekken in de stad bezoekt. Het was leuk om de stad op deze manier te zien en ook om heel veel informatie te krijgen over de geschiedenis van de stad.
Maar uiteraard doen we niet alleen leuke dingen, er moet ook gewerkt worden. Dus Judy is met mij mee geweest naar eens school voor doven. Het was voor ons allebei de eerste keer op een dovenschool en het was een interessante ervaring. Aan mij nu de taak om materiaal te ontwikkelen wat ook geschikt is voor dove leerlingen en andere kinderen met een beperking.
In Oeganda zal ik nog 1,5 week aan mijn onderzoek werken en dan lekker 3 weken gaan reizen. Judy gaat de eerste helft met ons mee en daarna zetten we haar op het vliegtuig naar huis. Wat we precies gaan doen weten we nog niet, maar Simon en ik gaan in elk geval op bezoek bij Emmanuel, ons kersverse sponsor kindje. Het lijkt me super om hem te ontmoeten en te zien hoe hij leeft. Emmanuel woont in een dorp voor weeskinderen dat is opgezet door de kerk die ik nu bezoek. Ze hebben ook een Nederlandse website: www.watotonederland.nl
Herkenning, dat had ik niet toen ik een schaal vol gefrituurde termieten (witte mieren) zag. Ik twijfelde of het voor de honden was, maar onze huishoudster was laaiend enthousiast over deze delicatesse. Heel voorzichtig heb ik dus een termiet gepakt en snel in mijn mond gestopt (vooral niet kijken). Het kraakte wel (net als chips) maar de smaak was echt goed. Dus ik heb zelfs een tweede op!
Naast termieten heb ik ook voor het eerst Ethiopisch gegeten. Dat eet je met je handen, zelfs in een restaurant. Het is leuk om op deze manier te eten en het smaakte ook goed. Intussen heb ik in Utrecht ook een Ethiopisch restaurantje ontdekt, dus daar moet ik maar eens langs als ik weer thuis ben.
Thuis komt steeds dichterbij. Nog 1,5 week en dan is Simon alweer in Oeganda. En sinds een week is Judy nu in Kampala. Het is gezellig om weer Nederlands te kletsen, samen te winkelen en lekker te genieten van dit mooie land.
Door Judy's komst ben ik ook meer toeristische dingen gaan doen. Zo hebben we zaterdag, samen met onze 2 andere huisgenoten een boda boda tour door Kampala gedaan. Dat houdt in dat je met een motor (of is het toch een brommer?) tussen al het verkeer door slingert en verschillende plekken in de stad bezoekt. Het was leuk om de stad op deze manier te zien en ook om heel veel informatie te krijgen over de geschiedenis van de stad.
Maar uiteraard doen we niet alleen leuke dingen, er moet ook gewerkt worden. Dus Judy is met mij mee geweest naar eens school voor doven. Het was voor ons allebei de eerste keer op een dovenschool en het was een interessante ervaring. Aan mij nu de taak om materiaal te ontwikkelen wat ook geschikt is voor dove leerlingen en andere kinderen met een beperking.
In Oeganda zal ik nog 1,5 week aan mijn onderzoek werken en dan lekker 3 weken gaan reizen. Judy gaat de eerste helft met ons mee en daarna zetten we haar op het vliegtuig naar huis. Wat we precies gaan doen weten we nog niet, maar Simon en ik gaan in elk geval op bezoek bij Emmanuel, ons kersverse sponsor kindje. Het lijkt me super om hem te ontmoeten en te zien hoe hij leeft. Emmanuel woont in een dorp voor weeskinderen dat is opgezet door de kerk die ik nu bezoek. Ze hebben ook een Nederlandse website: www.watotonederland.nl
-
09 April 2013 - 22:03
Marja:
Leuke kleren Marieke, kan ik bestellen of is het dan niet op tijd klaar.
Groetjes -
09 April 2013 - 22:14
Kor:
Blijf je weg tot het feest van Gerjan en Kathelijn? Duurt nog effe:) -
10 April 2013 - 14:24
Didy:
Hey Marieke,
Deftige kleren hoor. En wat leuk dat jullie je sponsor kindje gaan bezoeken. Heel veel plezier samen als Simon naar je toekomt. We horen wel weer hoe het is geweest.
Groetjes Jan en Didy en de jongens. -
10 April 2013 - 18:04
Hermineke:
Het blijft gaaf om je belevenissen te lezen.
dikke knuffel.
Hermineke -
11 April 2013 - 00:04
Huib:
Hoi Marieke
leuke kleren heb je, je ziet er ineens heel anders uit.
ik ga morgen samen met Simon van jullie kado genieten.
Huib -
11 April 2013 - 09:35
Ans:
hoi marieke! dankzij marja heb ik je eindelijk gevonden in afrika!
Leuk je reakties te lezen. ik heb vaker ethiopisch gegeten en vind het echt lekker. met termiten doe je me
geen plezier...... liefs uit keulen -
26 Mei 2013 - 20:20
Maaike:
Hee marieke wat een leuke jurken zijn dat!!en wat een geweldige verslagen allemaal, stuk voor stuk..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
