Een week lang afscheid nemen

Donderdagochtend stap ik in het vliegtuig, maar voordat het zover heb ik nog een week vol met afscheid nemen voor de boeg.

Allereerst een verdrietig afscheid. Afgelopen week is mijn Oma Kleijwegt overleden. Ze was de afgelopen maanden erg ziek, maar heeft ondanks alles heel erg genoten van de tijd die ze met haar (klein)kinderen had. Het was echt een feest om bij haar op bezoek te gaan, ook al wist je dat de kans groot was dat dit de laatste ontmoeting was. Dinsdag zal ze begraven worden en ik ben heel dankbaar dat ik nog in Nederland ben en dit ook kan meemaken.

Daarnaast zal ik van heel veel mensen tijdelijk afscheid moeten nemen. Daarbij wil ik proberen om op mijn Oma te lijken. Ik ga mijn best doen om van elk moment, van elk gesprek en van elke ontmoeting intens te genieten. Zoveel mooie mensen om me heen, zoveel vrienden en familie om afscheid van te kunnen nemen... Wat ben ik toch een gezegend mens!

Ook van andere zegeningen ben ik op dit moment aan het genieten. Een warme douche, een verse stroopwafel of een fietstochtje door een bevroren polder. Pas als je tijdelijk zonder moet, besef je pas hoe mooi/lekker bepaalde dingen zijn. Verder kijk je ook wat kritischer naar je eigen land: Een stroomstoring landelijk nieuws? Waarschijnlijk zit ik in Oeganda dagelijks zonder stroom en dat zal de krant zeker niet halen!

Het volgende had misschien wel mooi gestaan in de krant: Per ongeluk verstandskies verwijderd... Als ik niet had opgelet bij mijn laatste controle bij de kaakchirurg, dan had ik ook afscheid moeten nemen van mijn laatste verstandskies. De assistent was er namelijk helemaal van overtuigd dat ik niet voor controle kwam, maar om een kies te trekken. Ze stond al klaar met de verdoving!

Gelukkig gaan verder alle voorbereidingen prima. Mijn visum heeft wat vertraging opgelopen, maar als het goed is komt de postbode die maandag of dinsdag brengen. Ruim op tijd! (Misschien doet zo'n visumbureau dat expres, zodat je alvast kunt wennen aan de Afrikaanse cultuur.)

Ik ga weer snel verder met genieten van de Nederlandse cultuur, de leuke ontmoetingen en de lieve kaartjes die ik krijg. Waarschijnlijk volgt het volgende bericht vanuit Kampala. Tot dan!